Door Keesjemaduraatje
Jullie zijn misschien verbaasd dat ik steeds op een web-log schrijf, terwijl ik eigenlijk op een zeilschip op de Noordzee zou moeten zitten. Dat komt namelijk zo: De weersvooruitzichten zijn zeer slecht. Steeds Westenwind kracht 6/7 (uitschieters van 9) met golven van 2 meter. Te gevaarlijk om te vertrekken. Dus op maandagmorgen pakte ik om 11.00 uur al weer mijn spullen in en liep terug naar het station van Cuxhaven. Om 22.00 uur was ik weer thuis in Eindhoven. Grote shit. Twee dagen in de trein gezeten. Zo'n 120 Euri armer, vanwege een kutzeilboot.
Jullie willen natuurlijk weten hoe het met de Dienstleistungsorientierung der Deutsche Gesellschaft (Service awareness) gesteld is. Die is sinds de Fussball Weltmeisterschaften heel erg verbeterd. "I am Dieter Schmöling the service manager of diies Treen, plies fiel welcome bei diee Deutsche Bundesbahn". Dat wordt voortdurend per luidspreker aan de reiziger doorgegeven en dat voelt best wel lekker, dat er een service manager op de trein zit. Als je een flesje cola ergens laat liggen, dan neemt de conducteur dat meteen even mee. Kom daar in Nederland eens om!!
En verder? Deze week had ik niet gepland thuis te zijn en het schilderen van het huis gaat met dit onweer ook niet door, dus ik lees het boek: "Fear no Evil" van Sovjet dissident en latere Israelische minister Natan Sharansky, over zijn tijd in de kerkers van de KGB. Zijn misdaad: Hij had gepraat met westerse correspondenten over Joden die uit de Sovjet-Unie uitreizen wilden. Daarom werd hij wegens spionage aangeklaagd.
Twee dingen vallen bij het lezen van het boek op. Ten eerste dat de eerste KGB gevangenis waar Natan verbleef nog meeviel in vergelijking met DDR gevangenissen (waar hij niet in heeft gezeten, maar we kennen de verhalen). De verhoren stoppen bijvoorbeeld omdat er lunch geserveerd moet worden. De gevangenen krijgen boeken te lezen. Blijkbaar willen de Duitsers, ook als ze communist en zogenaamd anti-fascist zijn, alles veel beter doen, ook het martelen.
Ten tweede gaat het boek ook over anti-semitisme in de Sovjet-Unie en het valt op dat precies dezelfde argumenten die nu tegen Israel gebruikt worden, daar ook steeds herhaald werden. Na de Zes-Daagse oorlog en na de Jom-Kippoer oorlog waren het steevast de Israelis die de aggressoren waren en de Joden in de Sovjet-Unie kregen de schuld van die oorlogen. Ook dezelfde retoriek. Andere meningen mochten in de massamedia natuurlijk niet gegeven worden.
Volgens mij is een kenmerk van moderne dictaturen, dat ze anti-semitische elementen bevorderen. Kijk maar naar de huidige dictaturen. Iran, Venezuela, Saoudi-Arabië, Hamas. Het gaat ze helemaal niet om "vrede", maar ze willen gewoon helemaal het bestaan van de staat Israel niet erkennen. En in die zin ontkennen ze ook het bestaan en het recht van bestaan van een heel volk. En in die zin is ook het steunen van die retoriek anti-semitisch en ondemocratisch. Maar dat geheel terzijde en het waren gewoon de gedachtes die ik had op weg weer terug naar Eindhoven. Bij deze en ik hoop dat je er iets aan hebt.
No comments:
Post a Comment