Door Keesjemaduraatje
Nu is het vonnis van de Vrankrijk mishandeling gepubliceerd. Opmerkelijk onderdeel is de betrouwbaarheid van de getuigen:
Betrouwbaarheid getuigenverklaringen
De rechtbank merkt op dat in het dossier een groot aantal getuigenverklaringen zit van personen, allen kennelijk betrokken bij Vrankrijk, die eerst in het geheel niet of heel beperkt hebben willen verklaren. De politie werd aanvankelijk letterlijk buiten de deur van Vrankrijk gehouden. Voorts blijkt uit diverse mail-, tap- en internet-berichten dat na 13 september 2008 uitvoerig overleg tussen diverse betrokkenen is gevoerd. Men heeft vergaderingen belegd over hoe een zo veel mogelijk eensluidend verhaal, met zo min mogelijk schade voor de mensen binnen de groep, naar 
Één conflictsituatie
Op grond van bovenstaande feiten en omstandigheden is de rechtbank, anders dan de verdediging, van oordeel dat de gebeurtenissen op de avond van 13 september 2008 niet als op zichzelf staande incidenten, maar als één geheel moeten worden gezien en beoordeeld. Vanaf het moment van aankomst van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] bij Vrankrijk worden er door het personeel, waaronder verdachte en medeverdachte [medeverdachte], afspraken gemaakt over hoe met de te verwachten moeilijkheden zal worden omgegaan. Vanaf het eerste contact hangt er een sfeer van irritatie en animositeit, aanvankelijk met de hond van [slachtoffer 1] als inzet, die uiteindelijk pas definitief ten einde komt als [slachtoffer 1] bewusteloos op de grond ligt en [slachtoffer 2] wordt afgevoerd door de politie. Tussendoor varieert de intensiteit van de wederzijdse vijandigheden maar op geen enkel moment was het contact afgerond. Het handelen van verdachte en [medeverdachte] was steeds gericht tegen dezelfde personen en elk handelen en nalaten was een direct gevolg van het voorgaande. De geweldsmomenten in het contact volgden elkaar binnen een betrekkelijk kort tijdsbestek op. Verdachte en medeverdachte [medeverdachte] stond telkens één en hetzelfde doel voor ogen, namelijk: hoe [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] bij Vrankrijk weg te krijgen. Dit hebben zij op verschillende manieren (het duwen uit het café, de stoot met de stok bij de deur tegen het voorhoofd van [slachtoffer 1], het slaan met de stokken tegen het lichaam van [slachtoffer 2] en tot slot de vuistslag tegen het hoofd van [slachtoffer 1]), getracht te bereiken.
Hoewel hiervoor onder 4.3 is overwogen dat het stoten met de knuppel niet bewezen wordt geacht (niet omdat het stoten niet zou zijn voorgevallen maar louter omdat dit handelen niet beschouwd wordt als handelen gericht op zware mishandeling), betrekt de rechtbank deze handeling wel bij de beoordeling van het conflict als geheel. Daarbij is van belang dat de rechtbank niet de stelling van de verdediging volgt, dat bij de deur sprake is geweest van een aparte situatie en wel een noodweersituatie waarbij verdachte en [medeverdachte], door het geven van de stoot met de stok tegen het voorhoofd van [slachtoffer 1], subsidiair en proportioneel hebben gehandeld ter afwending van de ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding door [slachtoffer 1]. Daargelaten de vraag of de omstandigheid dat iemand zijn voet tussen de deur houdt een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding oplevert waartegen het geboden is zich te verdedigen, acht de rechtbank het door verdachte en [medeverdachte] uitgeoefende geweld niet proportioneel. Door [slachtoffer 1] met een knuppel met zodanig veel kracht op zijn hoofd te stoten dat zijn hoofdhuid scheurde en er een bloedende hoofdwond ontstond, zijn verdachten in hun reactie veel te ver gegaan en hebben zij de grenzen van het daarbij redelijkerwijs te gebruiken geweld in vergaande mate overschreden.
Klik hier voor het gehele vonnis in Word Formaat
No comments:
Post a Comment