Gevaarlijke Mix van Psychologie en Terrorisme

Frantz Fanon, de Zwarte Franse psychiater predikt de gewelddadige bevrijdingsstrijd vanuit een psycho-sociale achtergrond.

Het is geen wonder dat de "Senator voor Hamas Terreur", Anja Meulenbelt, nu zo'n enthousiaste belangstelling aan de dag legt voor de Franse Psycholoog en Guerillastrijder Frantz Fanon.   Deze zwarte Franse psychiater staat niet alleen aan de wieg van het Afrikanisme, de Black Power en de propaganda voor guerilla terreur in de zogenaamde derde wereld. Hij heeft ook zelf in Algerije gevochten tegen het Franse kolonialisme en is daarmee een voorbeeld voor miljoenen wannabee Che Guevaras.

Tijdens mijn studie Culturele Antropologie aan de Vrije Universiteit (ongeveer toen Boekestijntje daar politicologie studeerde, maar dat geheel terzijde) werd natuurlijk uitvoerig stilgestaan bij deze uitvinder van de "Zwart van buiten, maar Wit van binnen"- ideologie. Iemand die geweld predikt en evengoed helemaal politiek correct is, daar lusten ze wel pap van op de VU.  Iemand die het "zwart-zijn" tot iets edels en vooruitstrevends verheft. Frantz Fanon, die zelf zwart is, maar toch tot de Franse elite behoort, aan de ene kant, maar net gevaarlijk genoeg is om er ontzag voor te kunnen hebben, aan de andere kant. Een Ismail Haniyeh avant la lettre. Een Edele Zwarte Wilde.

Wat houdt die Bevrijdingsideologie van Frantz Fanon nou eigenlijk in? Het is een toepassing van de psycho-analyse op de bevrijdingsstrijd. De zwarte volkeren worden nu al zo lang onderdrukt en de vernedering is daardoor zo groot geworden, dat er een psychische ontlading nodig is, noodzakelijkerwijze met geweld, anders is het niet echt, om de collectieve psyche van de gekoloniseerde volkeren weer gezond te laten maken.

Vanuit de zwarte mens zelf geredeneerd, dus op individueel niveau, heeft Frantz Fanon er ook hele speciale opvattingen over de psyche van het zwart zijn. Hij beschrijft de zwarte mens op zich als een willoos wezen, die zich laat leiden door zijn frustraties over het zwart zijn. Die frustraties worden veroorzaakt door uitsluiting, discriminatie en vernedering. Psychisch gezien kan de zwarte mens dus nooit gezond en volwaardig zijn volgens Fanon. Ook daar moet het tot een catharsis komen en moet de persoonlijk ontlading van frustratie leiden tot een verheffing van de zwarte man.

Dat alles natuurlijk geheel gebaseerd op inzichten van de grote denker Siegmund Freud. Dat onderbewuste en die ontlading en die frustratie dan. Maar dan met een zwart sausje van onderdrukking en verongelijktheid. Is dat erg? Ja, dat is hartstikke gevaarlijk.

De gedachte dat je alleen door een gewelddadige strijd je frustraties kwijt kan raken is in de zestiger jaren zeer invloedrijk geweest. Je kan rustig stellen dat de RAF, de RARA en vele guerilla-groepen in de derde wereld er door geinspireerd zijn en er op voortgebordeerd hebben. Het is niet denkbeeldig dat Nelson Mandela zijn desastreuze gewelddadige ANC strijd door Fanon is geinitieerd. Met 26 jaar gevangenis als gevolg.

De combinatie van psychotherapie en guerilla-ideologie heeft als nadeel en als gevaar, dat de idealisten en revolutionairen wordt wijsgemaakt dat om je frustraties kwijt te raken, je geweld gebruiken moét. Quasi om je eigen ziel te bevrijden. Dat belooft nog heel wat als Anja Meulenbelt de onderdrukte moslims van Nederland wijs gaat maken, dat ze eerst eens Fanon moeten lezen.