Hoogste Legerleiding

Tien jaar in Duitsland gewerkt. Dus moest ik in 2001 wel even wennen aan de methodes van projectleiding in ons land.

"Zou het misschien, als je tijd het toelaat en je geen Pappadag hebt en je ook niet om 15.00 uur al weg moet om je kind uit school te halen en als het past in je OP-Profiel (Whatever that may be) , mogelijk zijn, de CITRIX-server vanmiddag al te installeren?"

Nou dat is gedurende een jaar crisis wel drastisch veranderd. Nu draait alles om de WBS-code. Als je geen WBS code hebt, dan kan je je uren niet opschrijven en dan kan je niet declareren. En dat betekent dat je een te lage utilisation hebt. Exit, aan het einde van het jaar.

De manager van de resourcepool komt gisteren stampvoetend binnen, want de WBS-codes zijn voor een paar projectmedewerkers dichtgezet. "Ik haal ze van het project af en dan krijg je ze ook niet meer terug!!" Dreigementen. "Sterker nog", zeg ik dan, "Ze zijn al van het project af, want ze kunnen hun uren niet meer schrijven". De macht van de vraag, in plaats van de terreur van het aanbod. Een geheel nieuw gevoel.

Evengoed lig ik wel al sinds 02.00 vanochtend wakker in bed. Stress. De Hoogste Legerleiding (letterlijk uitgesproken tekst) heeft opdracht gegeven morgen naar de klant te gaan om een geheel nieuwe herstart van het project te maken. Nieuwe technische teams formeren. De medewerkers van de klant gaan meewerken in het project. Desastreus. Eén troost is er wel: Erger kan het nu niet meer worden.