De Pro-Palestijnse Beweging in Nederland (2)
De terreurbanden van het Palestina Komitee

Tegen terrorisme zijn en toch een Palestijnse Staat nastreven, kan dat? Kan je een ei bakken zonder een ei te breken? Belangrijke vragen als we het Palestina Komitee aan een nader onderzoek gaan onderwerpen. Als je vorige week zaterdag de dames en heren leden zo zag zitten, kon je niet voorstellen dat die ooit een terrorist onderdak zouden geven of een bom in een tas zouden verstoppen. Toch is de geschiedenis van het Palestina Komitee nauw verbonden met RAF, Roods Verzetsfront en PFLP. Dat kan ook niet anders want sinds de oprichting van Fatah en PLO hebben de Palestijnse strijders consequent gekozen voor terrorisme als middel. Leden van een Nederlands Palestina Komitee kunnen dan niet doen of ze daar niets mee te maken hebben. Maar wat hebben ze ermee te maken?

In 1974 worden Margot Heijnsbroek en Paula Witkam in Israel opgepakt omdat ze een recept voor een bom in hun bagage verstopt hebben. De twee kennen elkaar van de Leidse Palestina Werkgroep, een organisatie verbonden met het Nederlands Palestina Komitee. De dames worden tot 30 maanden veroordeeld, maar vervroegd vrijgelaten. Dat ze toch niet zo naief waren als in een VPRO documentaire va vorig jaar wordt beweerd, blijkt uit de reactie van Margot in 2010 op het blog van Anja Meulenbelt. Ze blijkt nog steeds actief voor de Palestijnse zaak. Paula heeft enkele jaren na haar gevangenisstraf zelfmoord gepleegd.

In een vertrouwelijk rapport uit 1977 van de BVD (voorloper van de AIVD) getiteld "De toepassing van 'klein geweld' in Nederland", staat het volgende over de Rode Hulp te lezen:
Gedurende de maand juli 1976 namen 15 personen vanuit Nederland, onder wie 11 leden van de Rode Hulp, deel aan een terroristisch trainingskamp in Aden. Zuiden Jemen, georganiseerd door het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP). In dit kamp werd geoefende in stadsguerilla-activiteiten zoals het omgaan met explosieven. Ook het hanteren van vuistvuurwapens, machinegewerenm handgranaten en dergelijke stond op het programma. Naast de elf Rode Hulpleden nam aan deze training het echtpaar Eeken deel (dan nog te beschouwen als de PFLP-fractie van het Palestina Komitee).
Even verder staat te lezen dat de internationale contacten werden verkregen door het genoemde echtpaar Eeken, die na zich een aantal malen in het Midden-Oosten nuttig te hebben gemaakt voor de Palestijnse zaak, het contact met de PFLP bij de Rode Hulp aangroegen. (Paul Moussault, 'Rood Verzetsfront', 2009:blz 24)

Ook het later opgerichte Rood Verzetsfront bestaat uit leden die zich bij het Palestina Komitee in Hoogeveen hebben leren kennen. (Paul Moussault, 'Rood Verzetsfront', 2009:blz 38)

De relaties tussen de "Nederlandse RAF", het Rood Verzetsfront en het Palestina Komitee gaat in 1978 nog iets verder als het Groningse Palestina Komitee een verklaring ondertekend waarin de vrijlating van in Joegoslavië gearresteerde RAF leden wordt geëist. (Paul Moussault, 'Rood Verzetsfront', 2009:blz 87). Blijkbaar is er een verschil tussen de Amsterdamse- en de Groningse- tak van het Palestina Komitee.

Eerlijkheidshalve vertel ik erbij dat maar liefst drie organisaties waar ik, Keesjemaduraatje, in die periode bij hoorde ook deze verklaring hebben ondertekend.  Daar schrik ik natuurlijk achteraf wel van.

Uit de aantekeningen over de Rode Hulp en het Rood verzetsfront blijkt echter ook, dat Adrie Eeken met zijn Rood Verzetsfront zich tegen het Palestina Komitee afzet. "Het Palestina Komitee denkt met pamfletten en discussies te kunnen vechten. Maar ik denk dat dat niet genoeg is gebleken. Na zestig jaar met pamfletten vechten is er nog niets veranderd". Bovendien wordt drie jaar later in het blad Rood Verzetsfront een pleidooi voor het Marxistisch- Leninistische PFLP gehouden en wordt de reformistische koers van het Palestina Komitee, die zich op Arafat en de Fatah baseert, afgewezen.  "Subsidie aanvragen wordt belangrijker gevonden dan strijd voeren" (Paul Moussault, 'Rood Verzetsfront', 2009:blz 76, 192, 304)

Het Palestina Komitee heeft als organisatie geen terroristische acties georganiseerd of gefaciliteerd. Personen en groepjes binnen het komitee hebben dat wel gedaan. De ideologie van het Palestina Komitee is wel zodanig dat terrorisme wordt goedgepraat. De Palestijnse staat mag met alle middelen gerealiseerd worden en de staat Israel mag met alle middelen bestreden worden. Bij de leden van het Palestina komitee, dat voor een groot deel uit ambtenaren van de Abva Kabo bestaat, blijft dat echter bij theorie en toekijken.