CIDI-avond in de Liberaal Joodse Gemeente

foto: Michael Jacobs

Afgelopen donderdag was het CIDI op bezoek in de Liberaal Joodse Gemeente voor een uitleg over-en actieplan tegen- de dreigende boycot van Israël. De zaal zat helemaal vol en er werden nog stoelen bijgehaald. Veel Joden voelen de uitsluiting en de delegitimatie van Israël als een aanval op zichzelf. Daarom was het goed dat er een genuanceerd- en gedifferentieerd programma werd geboden.

De meest genuanceerde spreker was journalist Hans Knoop, die ervan overtuigd is, dat Judea en Samaria uiteindelijk aan de Arabieren zal worden afgestaan, of hij dat zelf nou leuk vindt of niet. En dat vlak daarvoor alle gebouwen , installaties en andere investeringen door de Israëli's vernietigd zullen worden. Een investering door het pensioenfonds PGGM is om die reden al niet logisch. Een onverholen dreiging van Hans Knoop en ook een origineel standpunt, dat niet door iedereen in de zaal met gejuich werd begroet.

De sfeer in de LJG kenmerkt zich zoals altijd als zeer levendig en met heel veel discussie. Likud-leden zaten naast aanhangers van Vrede Nu. Iedereen praat met iedereen. Ik kreeg zelfs een hand van één van de bestuursleden van het Joods Marokkaanse Netwerk (JMNA), waar ik uit opmaak, dat er altijd hoop is.

Zelfs de EAJG-leden Jaap Hamburger en Maartenjan Hijmans (Abupessoptimist) zaten in de zaal en werden geheel met rust gelaten. Als we een redevoering van Dries van Agt komen bezoeken is dat wel anders. Dan worden we als vijanden die de boel komen verstoren beschouwd. Maar in het LJG is het heel normaal om een andere mening te hebben. Nog sterker: niemand heeft dezelfde mening.

De volgende ochtend zat ik al weer in het technologische centrum van Nederland te praten over Cloud-oplossingen en wat die moeten kosten. Ik vertelde de techneuten wat ik de avond ervoor in de LJG heb beleefd. "Heb je er iets aan gehad?" wordt er gevraagd. "Werd er iets verteld, wat je nog niet wist?" Dat is niet zozeer het geval. Het zijn meer de besprekken na de lezing die mij inspireren. Ik ga daarna moe, maar wel gesterkt weer naar Eindhoven.

Kunnen de sprekers dan nog nieuwe informatie aandragen? Nee. Ik weet al dat Westerse boycot-activisten met een terreurvlag zwaaien. Sterker nog: Ik heb het met eigen ogen gezien, toen ik precies een jaar geleden bij het graf van Arafat stond. De soldaten van de PA legden zelfs even hun kalashnikovs op de grond, om de westerlingen te helpen de vlag vast te houden. Die connectie is mij duidelijk.

Heeft de avond geholpen een actieplan op te zetten. Gaan we de boycot tegen houden? Daar ben ik heel cynisch over. Ik heb niemand gesproken die denkt dat deze boycot tegen te houden is. Het enige dat we kunnen doen is zelf in de nederzettingen te investeren en doorgaan met positieve actie, zonder wanhopig te worden.