Aachener Weihnachtsmarkt
Jasmijn
heeft al 14 uur niets meer op Facebook geschreven. Haar tijdslijn blijft leeg
en de chatbox toont de tekst: “Niet Actief”. Dit kan niet kloppen. Haastig doorzoek
ik de chat-gesprekken van de afgelopen dagen. Heb ik iets gemist? Heeft ze
enige aanduiding van afwezigheid gemaakt?
Er kan iets
geheel onbeduidends aan de hand zijn. Is zij met een vriendin een weekend uit?
Dat had ze me toch wel even kunnen melden! We hebben geen officiële relatie. Na
de derde date in haar slordig ingerichte studentenkamer in bed beland. Nog
steeds geen reden om op Facebook helemaal niets meer te zeggen en ook geen
tijdslijnbericht achter te laten.
In
gedachten zie ik haar in de Tweede Helmersstraat, driehoog achter, verkracht,
vermoord, gewond. Arm kind. Misschien leeft ze nog. Scheuten van pijn schieten door
mijn hele lijf, als ik denk welk vreselijk lot deze tweedejaars studente
psychologie heeft getroffen.
De reeks selfies in ieder denkbare pose, op vele verschillende plaatsen, is gisteren abrupt tot een einde gekomen. Haar vriendenlijst is afgeschermd en toont slechts vier gemeenschappelijke vrienden. Wie is de vierde dan? Ik zie plotseling het pokdalige gezicht van Peter, vierdejaars student psychologie op haar Facebook. Die stond er gisteren nog niet.
Ik open opnieuw
het Facebook-profiel van Jasmijn en klik verwoed op alle informatie die
erin staat: About, Pictures, Events. Daar staat het: Aanstaande vrijdag gaat ze
naar de “Aachener Weihnachtsmarkt”. Wat moet ze daar nou? Ik open het profiel
van de dikke lelijke Peter. Hij gaat ook
naar de Kerstmarkt in Aken! Mijn maag draait zich om. Ik loop snel naar het
aanrecht. Een golf tomatensoep spuit uit mijn mond in de gootsteen.
Als de vrijdagochtend
is aangebroken, stap ik in de auto en scheur drie uur lang over de
Autobahn. Ik ren zoekend over de markt en kijk in elke
Gaststätte. Bij het kleine podium op de
Grote Markt, waar kerstmuziek ten gehore wordt gebracht tuur ik wanhopig in elk
gezicht.
Doodmoe kom
ik ’s avond weer thuis. Ik zet mijn PC aan, open Facebook en haar profiel. Ze
heeft een selfie geplaatst met een lachende Jasmijn, samen met haar moeder in
een rolstoel, voor de Domtoren in Aken, daarachter een kerstboom.
Frohe Weihnachten!
Frohe Weihnachten!
1 comment:
Mooi stukje, waar ik meer plezier aan heb beleefd dan aan Teletekst pagina 128 van vandaag. Daar las ik:
“In Israël en de bezette gebieden worden al drie maanden lang vrijwel dagelijks aanslagen gepleegd op straat. Daarbij zijn tot nu toe zo'n twintig Israëliërs en 140 Palestijnen omgekomen.”
Een voorbeeld van wat ik valse gelijkstelling zou willen noemen. Iemand zonder voorkennis zou hierin lezen dat Israëliërs en Palestijnen aanslagen op elkaar plegen, maar de Israëliërs het meest. Maar wat kun je ook verwachten van een medium dat steevast de uitdrukking “over en weer” gebruikt als Hamas of Islamitische Jihad zonder aanleiding tientallen projectielen op Israël afvuurt en het Israëlische leger daar na enige tijd op reageert?
Palestijnse daders en Israëlische slachtoffers vallen voor Teletekst/NOS in dezelfde categorie. Hoe triest...
Evenzogoed wens ik je een voorspoedig 2016!
Post a Comment