De idealen van Kraakgroep Indische Buurt

Nooit gedacht, dat ik ooit nog eens Wijnand Duijvendak zou gaan verdedigen. Toch gebeurde het afgelopen zaterdag tijdens een "Kohl und Pinkel Fahrt" in het Noord-Duitse Sulingen. Een alte Genossin beklaagde zich bij mij over het optreden van de voormalige aanvoerder van de Kraakgroep Indische Buurt, Wijnand Duijvendak, tijdens een verkiezingscampagne in de Oosterpoort te Groningen. Duijvendak is de campagneleider van Groenlinks.

"Wat een persoonsverheerlijking van die Jesse Klaver", dat zou vroeger in de kraakbeweging onmogelijk zijn geweest. "Wat denkt die Wijnand Duijvendak eigenlijk wel? Dat hij de campagne van Jezus Christus in hoogst eigen persoon aan het voeren is?  Waar zijn die man zijn idealen gebleven? Om één iemand zo omhoog te steken en als een soort tweede Obama een zaal in te laten lopen!" Zo ging het nog een tijdje door. Geen spaan bleef er heel, van de eens zo dappere revolutionair.  




Nu voelde ik toch de behoefte om de gewaardeerde vrouwelijke kameraad van repliek te dienen. "We zijn allemaal van  standpunt veranderd. Waarom zou Wijnand niet mogen veranderen?  Hij is een marketing mannetje geworden. Hij zou ook wasmiddel of auto's kunnen verkopen op deze manier. Nou én?

Eerst beweren we dat Wijnand nog nooit een bedrijf van binnen heeft gezien en nu hij een keer een beetje succes met marketing heeft, is het weer niet goed."

Intussen liepen we door het Noord-Duitse landschap en waren al aan onze vierde bier toe. Aan het einde van de wandeltocht met versnaperingen wachtte ons een heuse boerenkoolmaaltijd. De stemming was goed maar de kwestie Duivendak bracht toch wat spanning met zich mee.

"En wat wij allemaal hebben opgebouwd, in de kraakbeweging. Een vrouwengezondheidscentrum, een buurtwinkel, een eigen kroeg, naailes voor Marokkaanse vrouwen, taalles voor Marokkaanse mannen, een vrouwencafé, een kraakspreekuur, Noem allemaal maar op. Waar zijn die idealen nou gebleven?

Het  enige waar die Duijvendak en Groenlinks nog over na kunnen denken is, hoe ze Klaver als een soort Trudeau of een Obama kunnen verkopen aan het Nederlandse kiezerspubliek. De idealen zijn weg. Het is een persoonscultus geworden, zonder inhoud."

De stemming was aan het om slaan. Dat was wel duidelijk. Misschien was mijn gewaardeerde oude strijdmakster in de jaren tachtig blijven steken of misschien had ze wel een punt. Het was alleen zaak, Wijnand Duijvendak niet tot splijtzwam in de beweging te  laten worden. Gelukkig was de uitspanning met boerenkoolmaaltijd al in zicht.

Neem er nog één. Proost!