Gazavloot
Laten we beginnen in het heden. Dit jaar varen er vier boten vanuit Scandinavië naar de Gaza-strook, om demonstratief 'de blokkade' te doorbreken. Voor de vorm worden er in Italië wat medicijnen ingeladen, maar dat is puur symbolisch. Enkele weken geleden zijn twee grotere van de vier schepen in Amsterdam te gast. Er wordt een besloten anti-Israëlische bijeenkomst georganiseerd in een buurthuis van de Spaarndammerbuurt. Lydia de Leeuw is één van de sprekers. Buitenstaanders, zoals Keesjemaduraatje, die de bijeenkomst willen bezoeken, worden met duwen en trekken naar buiten gewerkt.
Op dit moment liggen de Gazaboten klaar om vanuit Palermo (Sicilië) naar Gaza te varen. Lydia de Leeuw zou juist ten tijde van de geplande aankomst van de boten, in Gaza zijn. Dit kan een zwaarwegende reden zijn om Lydia de Leeuw de toegang tot Israël te weigeren. Er is tenslotte een zeer gespannen situatie tussen Hamas en Israël en een extra anti-Israëlische actie, daar zitten ze niet op te wachten.
Free Ahed Tamimi
Groente en Fruit
Op 21 juni 2018 publiceert SOMO een onderzoek van Lydia de Leeuw, waarin bekend wordt gemaakt, welke groente en fruit in de Nederlandse supermarkten er precies uit Judea en Samaria komen. De titel van het onderzoek: "Verkopen Nederlandse supermarkten groenten en fruit uit illegaal bezette gebieden in Palestina?" alleen al bevat drie leugens en een ontkenning van het bestaan van het land Israël. Dan kan de Gerhard Schuil, de directeur van het SOMO, wel beweren, dat Lydia de Leeuw en het SOMO niet aan de boycot van Israël meedoen, maar de onderzoeken naar Israëlische producten hebben er in de praktijk wel toe geleid dat consumenten deze producten minder snel kopen.
Gazaoorlog 2014
Op 27 juli 2014 houdt Lydia de Leeuw een toespraak voor een demonstratie in Rotterdam en zegt daar:" Om te beginnen zijn wij consumenten. Vele bedrijven zijn actief in de nederzettingen; in het transport, de landbouw, beveiliging, en vele andere sectoren. Voor iedere euro die wij uitgeven aan producten uit Israëlische nederzettingen, steunen wij de bezetting en de onderdrukking. Wees bewust en steun de internationale boycot beweging!"
In 2011 komt Lydia de Leeuw voor het eerst in opspraak, als ze secretaris van de Stichting Nederland-Gaza wordt. Deze stichting organiseert een anti-Israëlische campagne met een boot naar Gaza. Opvallend en verontrustend is de naam van de voorzitter: Rob Groenhuijzen. Als lid van de Rode Jeugd en de Capelse Groep wordt hij eind jaren zeventig veroordeeld wegens het voorbereiden van terroristische daden. De fondsenwerver van Hamas in Nederland, Amin Abu Rashed, is de andere persoon, waarmee je niet in één adem genoemd wil worden. Nadat de Telegraaf over het schandaal heeft gepubliceerd (Keesjemaduraatje had het onderzocht), treedt Lydia Catharina de Leeuw op 16 mei 2011, haastig terug als secretaris.
Kortom: Lydia de Leeuw is minder naïef als ze doet. Het moment van aankomst op Ben Goerion is slecht gekozen en bovendien kan je ook te ver gaan, bij je acties tegen Israël.
6 comments:
En het leuke is dat ze wel haar ticket hebt betaald. Dát geld is ze dus kwijt, al zal dat wel weer uit een schimmige subsidiepot zijn gekomen.
Er is één gemeenschappelijk kenmerk die op al deze activisten van toepassing is, ze zijn politiek ideologisch links georiënteerd. Dus als er duidelijke signalen zijn van antisemitische uitlatingen of gedragingen dan zijn de daders per definitie van socialistische huize. Hun politieke ideologische wortels zijn aan het Marxisme gelieerd. Hier ligt ook de reden dat de socialisten zich duidelijk op één doel hebben gericht, en dat is de staat Israël te laten verdwijnen. Horen we nog wel eens iets over de Tibetanen, of de Westelijke-Sahara, eigenlijk niet.
Er bestaan ook geen Joodse activisten die we niet als links kunnen aanmerken, ze bestaan gewoon niet. Benjemin Morris de Levie, hier ook recent genoemd in een artikel die als kind Joods traditioneel is opgegroeid, en die gelukkig in 1960 zijn barmitswah in aanwezigheid van al zijn ooms en tantes mocht vieren, en ze nu eigenlijk postuum uitlevert aan hun toekomstige moordenaars. Je vraagt je af, wat is er met hem misgegaan.
Lydia de Leeuw, behoort gewoon tot de grote marxistische familie, waar loyaliteit en absolute gehoorzaamheid aan de ideologische doelstellingen onverbiddelijk is, en die zoals we weten een termieten staat nastreeft, en daar past Israël als Joodse staat niet in.
Het begrijpelijk duiden van de gedachtegang van mensen zoals Lydia de Leeuw is in 2014 door Frans van Dongen in de "Vrije gedachte" van de Atheïstisch - Humanistische Vereniging treffend omschreven.
Een geschiedenis van de religiante terreur
3: Religiante atheïsten: Dit zijn atheïsten, die eigenlijk net zo gelovig zijn als christenen, moslims of joden, maar ze aanbidden geen god, maar een levend mens: Hitler, Marx, Stalin, Mao of wie dan ook. Ze zijn in deze aanbidding minstens zo fanatiek als de fundamentalisten van de drie grote wereldgodsdiensten. En ze zijn in hun handelen minstens zo gevaarlijk. Het is nog maar de vraag welk denkstelsel de meeste mensen heeft omgebracht: de christenen of de socialisten? Het vaakst (en het langst) is er genocide gepleegd in naam van jezus. De socialisten zijn waarschijnlijk een ‘goede tweede’. Miljoenen, nee tientallen miljoenen zijn om het leven gebracht, omdat ze niet “recht genoeg in de
socialistische leer” waren. Alleen al uit naam van het Stalin-socialisme zijn er 60 miljoen mensen vermoord. Ook bij deze atheïsten zie je, net als bij de religianten, een opzij zetten van het redelijk redeneren: alles moet wijken voor de ideologie. Alles wat te maken heeft met moraal, wordt van de officiële partijideologie afgeleid en er is geen enkel respect voor het individu als zodanig. Pim Fortuyn sprak niet voor niets van de ‘linkse kerk’. Eigenlijk zijn religiante atheïsten net zo gelovig als religianten. Ze zijn in ieder geval net zo gevaarlijk.
Gelovige mensen zijn vaak radicaal. Dit kun je omdraaien. Ze denken de de dingen te weten waarin ze geloven.
Je kunt beter agnost zijn. Jezelf te realiseren dat je niet alles weet. Je blijft dan de wereld objectief te bekijken, jezelf te dwingen de wereld te zien zoals ze is. Zonder vooroordelen.
Ook in dit blog leg je niet uit waarom het hebben van al die meningen een belemmering vormt om Israel in te mogen. Israel is toch zo'n stabiele democratie, en kan toch zeker wel tegen een beetje (verbale) kritiek.
Post a Comment