Intussen heb ik een aantal emails aan de mensenrechtenorganisaties Yesh Din en B’Tselem geschreven en wacht nog even op antwoord. The Rights Forum houdt zich muisstil. De voormalige directeur Martin Siepermann van The Rights Forum verkondigde op 29 november nog heel stoer tijdens de première van de documentaire “Alsof ik Palestina heb gestolen”, in de Balie, dat hij erbij was geweest, toen dit verhaal aan Dries van Agt werd verteld. Ook hij hult zich in stilzwijgen. Waar is het gebeurd? Op welke datum? Hoe gaat het met het meisje? Welk gif werd gebruikt? Is er aangifte gedaan? Het zijn vragen die B’Tselem wel stelt, maar die The Rights Forum helemaal niks kunnen schelen. Dries van Agt vertelt liever een sprookje in de stijl van: “Er was er eens een dorpje. In dat dorpje kwamen hele boze wolven op de deur beuken.”

Molukse treinkaping
Helaas heb ik het verhaal uit handen gegeven, op het moment dat ik de Jewish Telegraph Agency (JTA) de details over het incident gaf. Cnaan Liphshiz  haalt er van alles bij, zoals de Drie van Breda en eerdere uitspraken van Dries van Agt. Andere auteurs komen met de beëindiging van de Molukse treinkaping in 1977 aanzetten. Dat is allemaal erg interessant, maar mij gaat het nog steeds om wat er werkelijk gebeurd is. Intussen ben ik een stuk verder gekomen. Ik weet nu dat er inderdaad een gif incident heeft plaats gevonden. Ik schrijf daar later meer over. Ik wacht nog op antwoord op mijn vragen van mensen die erbij waren. Nu wil ik eerst beschrijven of Dries van Agt en The Rights Forum vaker dit soort sprookjes hebben verteld.

Martin Siepermann in 2015 (bron: Facebook)

Gif
Wie de zoekbegrippen “gif” of “vergiftiging”, dan wel de Engelse equivalenten “poison”, “toxin” of “toxic” op de diverse pro-Palestijnse websites en media loslaat, vindt niks bij het Palestina Komitee. Ook BDS Nederland schrijft niks over gif. Electronic Intifada schrijft wel over gif-incidenten, maar doet dat goed gedocumenteerd en controleerbaar. De uiterst radicale website “Stopdebezetting.org” van Gretta Duisenberg is inmiddels ter ziele, nu de oprichtster in een verpleegtehuis te Frankrijk verblijft. Bij de Rights Forum vinden we wel iets over gif en weer in de vorm van sprookje, zonder plaatsaanduiding of ander bewijs.

Erik Ader
Uitgerekend op 4 mei 2017 laat The Rights Forum een man aan het woord die het nodig vindt de nagedachtenis van zijn in WOII gefusilleerde vader door het slijk te halen. Dominee Bastiaan Ader wist tijdens de Tweede Wereldoorlog twee-tot driehonderd Joodse landgenoten te redden. In 1944 werd hij verraden en door de nazi’s vermoord. In Israël is ter ere van Ds. Bastiaan Ader, bij de kibboets Netiv Halamed, zo’n dertig kilometer ten zuidwesten van Jeruzalem, een herinneringsbos aangelegd. De zoon, Erik Ader, zet bij The Rights Forum even kanttekeningen bij dit verhaal en komt daarbij met de volgende uitspraak:

“Mensen worden hun middelen van bestaan ontnomen, hun boomgaarden worden in brand gestoken, hun land wordt onteigend, hun bronnen worden vergiftigd. Ze krijgen zo de keus tussen vertrekken of in loondienst voor de bezetter gaan werken. Zo gaat het er toe in koloniën.” Even verder in de tekst op The Rights Forum schrijft Erik Ader nog:“…herders te beletten hun vee op hun eigen land te laten grazen, vernieling van landbouwmachines, bedrijfsgebouwtjes, brandstichting, vergiftiging van bronnen en vee.”

Erik Ader tijdens het planten van olijfbomen (bron: Youtube)

Ook deze keer weer, zonder bronvermelding en gedetailleerde feiten. Ook de redactie van The Rights Forum vindt het niet nodig deze zin even te schrappen. Bronnen vergiftigen. Die beschuldiging werd in de veertiende eeuw, tijdens de pestepidemie al tegen Joden geuit. Deze beschuldigingen over vergiftiging van bronnen, werden meestal gevolgd door pogroms, waar honderden Joden omkwamen. The Rights Forum herhaalt deze beschuldigingen nu gewoon weer, zonder enige bronvermelding of duidelijke plaatsaanduiding. Sprookjes voor de zieke geest.

Erik Ader mag dan diplomaat in Beiroet zijn geweest, dat wil nog niet zeggen dat hij het juist morele kompas, om over het Israëlisch-Palestijnse conflict te kunnen schrijven, bezit. Dat blijkt bijvoorbeeld uit dit citaat, dat ik van de website van de jongerenorganisatie van de Christen-Unie heb geplukt: “Als Israël tijdens de Ramadan de op twee na heiligste plaats van de Islam betreedt en stungranaten gooit, kan Hamas dat met droge ogen aanzien?”. Een opmerking waarbij oorzaak en gevolg worden omgedraaid en bovendien een islamitische leugen van Hamas verder wordt verteld. Hij is bij The Rights Forum op het juiste adres.

Het lijkt wel een patroon bij The Rights Forum, dat kinderen van heldhaftige vaders en moeders nog even naar voren worden gehaald om over het graf te pissen. Een zwaktebod.