Wie is Gerard Jonkman?
Geboren op 12 juni 1965 te Havelte behoort Gerard niet tot de boomers, maar zeker ook niet tot de diverse- inclusieve- millenium generatie. Iemand van de tussengroep. Hij is op 1 juli 2019 directeur van The Rights Forum geworden, met een beperkte volmacht van 5.000 Euro. In het spectrum van The Rights Forum past Gerard in het vakje van de “humanitair betrokkenen”. Het is geen hardcore activist en ook geen high level universitair geschoolde elite-denker. Zoals we hieronder zullen zien, is Gerard zelfs een beetje een slachtoffer.

Gerard Jonkman kocht in 2004 een huis in Meern (Utrecht) voor 223.000 Euro. Intussen is het huis ruim 3 ton waard. Hij bewoont het huis nog steeds samen met zijn zoon Daniël. Voordat hij in het pro-Palestijnse wereldje actief werd, was hij organisatie adviseur.

Tijdens zijn studie in Groningen heeft Gerard Jonkman een bijbaantje bij Stichting Vluchtelingenwerk. Na zijn studie “qualified controller HOFAM” lijkt Gerard als financieel manager alleen nog maar oog te hebben voor cijfers van grote bedrijven, zoals KPN. Een baan als financieel manager van Artsen Zonder Grenzen leidt echter hem naar de overvolle steegjes in Beiroet.

Rode Kruis
Eén van de weinig sporen die Gerard Jonkman op de internets heeft achtergelaten, wijst in 2010 naar Libanon, waar hij als Rode Kruis medewerker in stilte veel goed heeft gedaan. Zodanig goed, dat hij een team van de Nationale Postcodeloterij onder leiding van Martijn Krabbé op zijn dak kreeg. Bij die gelegenheid wordt Gerard als “Kanjer op éénzame hoogte” en “Rode Kruisridder” gekarakteriseerd en ontvangt een gouden wimpel en een bedrag van 20.000 Euro. Sommige mensen hebben niks, maar andere mensen krijgen alles.

Het team bezoekt een vluchtelingenkamp. Daarbij geeft Gerard een klein inkijkje in de mogelijke motivatie om juist naar Libanon te gaan. “Toen mijn ouders hier waren, was er hier een explosie van geweld en vielen er doden.” Op grond van de gegevens van de Kamer van Koophandel betreft het hier vader Jan Jonkman uit Holten. Hoewel Jonkman in het interview met het Rode Kruis aangeeft onafhankelijk te zijn en iedereen te willen helpen, krijgt toch Israël de schuld van alle ellende. De vluchtelingen hebben geen waterleiding en worden, ook na 60 jaar, niet tot het Libanese gezondheidssysteem toegelaten.

Maronieten
Een nadere analyse van de redenen van deze ellende is dan wel op zijn plaats. Volgens de voorzitter van het Palestina Komitee, Robert Soeterik, heeft dit ook te maken met de positie van de Maronieten (Christenen) in Libanon, die geen integratie van de islamitische Palestijnse vluchtelingen toelaten. Of het nu de schuld van de christen of van de Joden is, de regering van Libanon heeft er in ieder geval al 72 jaar niets aan gedaan.

Gerard Jonkman maakt drie jaar voor het ontvangen van de gouden wimpel van het Rode Kruis, wel een hele nare ervaring met de Maronitische broers van zijn Libanese vrouw mee. Nadat zijn Libanese vrouw in 2007 de Nederlandse nationaliteit heeft verkregen, gaat ze onmiddellijk met zoon Daniël bij haar ouders wonen en verlangt ze een torenhoge alimentatie. Hij wordt in zijn eigen huis door zijn vijf zwagers in elkaar geslagen. Nadat Gerard Jonkman de ruim drieduizend Euro achterstallige alimentatie niet wil betalen, wordt hij zelfs opgepakt door de Libanese politie. Onder de naam Ger van Dijk doet hij huilend zijn verhaal bij een website voor verlaten en uitgeperste vaders.



Doordat Gerard lange tijd de door de Libanese rechter vastgestelde alimentatie niet kon betalen, kreeg hij zijn zoon Daniël niet te zien. Nu twintig jaar later is de situatie gelukkig weer ten goede gekeerd en woont Daniël op het zelfde adres in De Meern en heeft een vertaalbureau. Het adviesbureau Habibi Interim Management van Gerard Jonkman, heeft de strijd om het alimentatiegeld niet overleefd en wordt in 2009 opgeheven. Zoals de Arabisten onder u wel weten, betekent Habibi: Liefje. Van liefde voor de Libanese Peguy Harfouche (studie medicijnen) is in ieder geval na deze affaire geen sprake meer. Hij werkt in ieder geval nog tot 2016 in Libanon.


In de communicatie van The Rights Forum speelt Gerard Jonkman geen grote rol. Zijn kracht zit hem in de fondsenwerving. Gerard ondertekent dan wel een manifest in de Joop waarin de belangrijkste boodschap: “Behandel Palestijnen als mensen” is, maar van een werkelijke analyse of ideologische stroming is geen sprake. Opvallend is wel, dat een organisatie als The Rights Forum, waar Gerard Jonkman directeur van is, blijkens het artikel, de Twee-Staten-Oplossing afwijst. Dat is een standpunt, dat een concrete verlichting van de nood van Arabieren in Israël, of in de vluchtelingenkampen, niet dichterbij brengt.