Normaal gesproken houdt strafrechtadvocate Jill Leyten zich bezig met witwaszaken, drugsmoorden en verdovende drugs, maar voor de Hamasfondsenwerver Amin Abou Rashed maakt ze graag een uitzondering. Ze vroeg zeventig getuigen aan, inclusief de IDF-soldaten die, in de bunkers onder een ziekenhuis in Gaza, bewijsmateriaal hadden gevonden. Ook de coördinator “Awi” die de bewijzen naar Nederland opstuurde, had moeten getuigen. De rechtbank wees slechts zes getuigen toe. De Israëlische soldaten hoeven niet in Nederland te getuigen. De overige zes getuigen werden uiteindelijk door de Rechter Commissaris afgewezen. Het zou onbegonnen werk zijn, die allemaal naar Nederland te halen. Jill Leyten dreigt nu zelfs met een arrest van de Hoge Raad om deze getuigen uit Gaza toch nog te horen.

Het tweede deel van de vertragingsstrategie is, het niet antwoorden op emails waarin wordt aangeboden de processtukken bij de FIOD door te nemen. Al sinds maart 2025 liggen alle drie miljoen documenten op een computer van FIOD klaar om bestudeerd te worden. Jill Leyten en de andere advocaat Nick van Bremen hebben sindsdien slechts enkele documenten bekeken. 

In de afgelopen twee jaar is door de verdediging geen enkele vraag aan de deskundigen gesteld. Aanvankelijk kwam Jill Leyten er nog vanaf door het OM te vragen eerst de tenlastelegging te formuleren. Ze stelt geen vraag aan deskundige Ronald Sandee van Blue Water Intelligence, maar trekt tijdens de rechtszitting wel zijn onafhankelijkheid in twijfel. De andere deskundige is Ramy Abdu, van Euromed. De zitting van 10 september 2025 was bedoeld om de deskundigen met elkaar in debat te laten gaan. De rechtbank had vliegtuigtickets en een hotel voor Ronald Sandee gereserveerd, maar Ramy Abdu kwam niet opdagen, wegens te weinig tijd. Het was ook niet mogelijk een andere afspraak met de deskundige van de verdediging te maken. Op het aanbod van een debat via een videoverbinding werd niet gereageerd. Op deze manier heeft de verdediging opnieuw de rechtsgang belemmerd. 

Abou Rashed (l) met Majed Al-Zeer 

Afgelopen zaterdag 6 september 2025 publiceerde NRC een heel verhaal, dat op een klein selectief deel van het dossier is gebaseerd. In feite bevatte het artikel het pleidooi van Jill Leyten. De bewijzen uit Israël werden in twijfel getrokken omdat de echtheid niet te bewijzen is. In plaats van Amin Abou Rashed kwam nu de staat Israël in de beklaagdenbank. Tijdens het betoog van woensdag 10 september 2025 presteerde Jill Leyten het, quasi als dubbele zelfbevlekking, het NRC artikel te gaan voorlezen. De inhoud van het verhaal kan ik hier laten voor wat het is: Genocide, oorlog, Netanyahu, bezetting, Palestina en bunkers onder een ziekenhuis. Het Openbaar Ministerie beschrijft dit betoog als “een politiek verhaal.”

De rechter is deze hele trage gang van zaken nu ook wel een keer zat. Hij moet ook nog oppassen, want Jill Leyten draait haar hand er niet voor om een wrakingsverzoek in te dienen. De rechtbank gaat de komende weken nog eens naar het bewijsmateriaal kijken en besluit dan welke getuigen en bewijsmiddelen nog toegevoegd mogen worden.

2e v.r. Leftlaser, 2e v.l. Abou Rashed

De houding van de vermoedelijke aangeklaagde fondsenwerver van Hamas, Amin Abou Rashed, weerspiegelt deze strategie ten volle. Buiten de rechtszaal een hele grote mond hebben, maar tegen de rechter het zielige slachtoffer uithangen. Bij de koffieautomaat begroet hij mij met “Hallo mijnheer Netanyahu”. Als hij de trap naar de streng beveiligde rechtszaal afdaalt roept hij naar mij: “Afstand houden.” Als we na de rechtszitting buiten op straat staan, begint hij foto’s van mij te nemen. Het is dus een hele stoere man, die er niet voor terugdeinst een incident uit te lokken. 

Bij de rechter zegt Amin Abou Rashed echter, in zijn laatste woord, dat hij vreest voor zijn leven en dat ook het leven van zijn familie bedreigd wordt. Zielig doen tegen de rechter, maar intussen wel tegen mij een grote bek hebben. Ik raad de geachte Palestijnenreus aan, eerst eens te stoppen met provoceren.