Door Jaap Spaans
uit: www.zoektocht.nl
In juli van dit jaar (1997) namen de Verenigde Naties (VN) een resolutie aan, waarin de bouwactiviteiten van Israël bij Har Choma in Jeruzalem werden veroordeeld. Daarmee maakt deze organisatie opnieuw haar anti-Israël reputatie waar.
Tot op het laatste moment heeft de Amerikaanse VN -ambassadeur getracht de eenzijdige anti- Israëlresolutie tegen te houden en andere landen ervan te overtuigen tegen de resolutie te stemmen. Hij kwalificeerde de veroordeling terecht als "een partijdige resolutie, die niet gericht is op het bouwen van vertrouwen of een dialoog, maar op confrontatie". Zijn pleidooi mocht weinig baten.
Slechts drie VN -leden stemden tegen de resolutie te weten Israël, de Verenigde Staten en het nietige Micronesië. De Europese landen stemden voor of onthielden zich van stemming. Een woordvoerder van de Israëlische regering reageerde geïrriteerd met een laconieke ondertoon. "In een tijd van oorlog en honger houden de VN zich bezig met de bouw van huizen voor jonge gezinnen ". De kritiek van Israël en de weinige bevriende naties op het VN -beleid is volkomen terecht. De belangstelling van de VN voor de Israëlisch - Palestijnse problematiek is onevenwichtig en buiten alle proporties. Sinds de bouwactiviteiten in Har Choma werden gestart, organiseerde de VN ten minste veertien activiteiten zoals conferenties, seminars en veldwerktochten, die tot een veroordeling van Israël moesten leiden. In dezelfde periode vonden er geen conferenties of seminars plaats over de massaslachtingen in landen als Rwanda, Algerije en Zaïre.
Machtspolitiek
Toen de VN in 1995 het vijftigjarige bestaan vierde, waren er veel kritische geluiden te horen over het VN-beleid van de afgelopen decennia. Reeds voor de oprichting van de VN op 26 juni 1945 was overigens al duidelijk, dat een aantal landen of machtsblokken de VN niet alleen wilde gebruiken om de vrede te handhaven, maar vooralom de eigen belangen door te drukken. Nergens komt dat beter tot uitdrukking dan in de VN -benadering van het Israëlisch-Arabisch conflict. Met grote regelmaat slingeren de Arabische landen in de VN een debat aan over het Israëlische beleid, en niet zelden leiden deze initiatieven tot een veroordeling van de joodse staat. De VN is in de meer dan vijftig jaren in ieder geval niet uitgegroeid tot een volkenbond die alle oorlogen op deze planeet zou beëindigen, zoals de Duitse filosoof Immanuel Kant die in 1795 reeds zo vurig wenste. Toch is de laatste jaren de macht en de invloed van de VN wel degelijk toegenomen. Complete krijgsmachten worden getransformeerd tot zogenaamde "vredeskorpsen". Het begrip "blauwhelm" is inmiddels ingeburgerd in onze vocabulaire en het in Den Haag gevestigde Internationale Hof van Justitie met de oorlogstribunalen, eist steeds meer gezag op. Als belijdend christen sta ik zeer sceptisch tegenover de richting waarin de VN koerst. De organisatie zou als springplank kunnen fungeren voor een wereldregering met een wereldreligie. Het selectieve VN -beleid ten aanzien van Israël versterkt die scepsis alleen maar.
Antisemitisch
De journalist William Buckley bestempelde de VN ooit als de grootste antisemitische organisatie sinds het Duitsland van HitIer. De VN -ambassadeur van Israël in 1975, Chaim Herzog, zei in dat jaar bitter dat de VN in enkele decennia hard op weg was geraakt om "een wereldcentrum van antisemitisme te worden". Een stelling die werd bevestigd door de Amerikaanse VN -ambassadeur Jeane Kirkpatrick. Zij sprak zelfs over een heksenjacht op Israël. Terecht werd gesignaleerd dat Israël de agenda van de VN domineerde en de Arabische landen en het Soviet-blok geobsedeerd leken door Israël. Binnen de VN trachtte men Israeli's te weren of het werken in de vele commissies onmogelijk te maken.
lees verder: http://www.zoektocht.net/israel/israelart6.html
No comments:
Post a Comment