De VS en islamitisch terrorisme

door Keesjemaduraatje
er zijn twee theorieën over het verband tussen VS-presidenten en islamitisch terrorisme in de omloop. De ene gaat erover dat de democratische presidenten altijd hebben toegegeven en onmogelijke vredesaccoorden hebben proberen te sluiten, terwijl de republikeinse presidenten het beleid van terugslaan hebben gehandhaafd. De andere theorie is dat het islamitisch terrorisme gestimuleerd werd, doordat de VS op beslissende momenten niet doorgezet heeft en zich terugtrok. Daardoor zouden de Bin Ladens van deze wereld  gestimuleerd zijn om nog grotere aanslagen te plegen. Daardoor zou het idee van 1 september zijn ontstaan.

Hieronder staat een overzicht van presidenten en de gebeurtenissen in het Midden-Oosten tijdens hun ambtstijd.

VS-presidenten en de islamitische aanslagen tijdens hun ambtstijd

VS -Presidenten	Toestand Midden-Oosten
Richard Nixon 1969 – 1974	1974: wapenstilstand tussen Israël, Syrië en Egypte
Gerald Ford 1974 – 1977	Wapenstilstand tussen Israël en Egypte
Jimmy Carter  1977 – 1981 Democraat	Sovjet invasie van Afghanistan. 1980- 1981: Gijzeling  alle diplomaten op de VS-ambassade  in Iran. !4 maanden durende gijzeling.
	1978 Camp David Accords. Vrede tussen Israël en Egypte. Mislukte onderhandelingen over vrijlating gizelaars van de VS ambassade in Iran
Ronald Reagan 1981 – 1989	1983: Beirut Barracks Bombing.  299 Amerikaanse soldaten gedood door een zelfmoordaanslag, 6 burgers en de twee suicide bombers.. De aanslag werd uitgevoerd door Hezbollah , met aansturing van Iran en Syrië.
	De aanslag leidt tot de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Libanon. Contra affaire: De VS regering verkocht in het geheim wapens aan Iran in 1985, om daarmee gijzelaars in Libanon vrij te krijgen. De opbrengst werd besteed aan de strijd van de contra's in Nicaragua. Start van de oorlog tegen internationaal terrorisme,  door een aanval op Lybië, na  het bewijs dat Lybië was betrokken bij een aanval op Amerikaanse soldaten in Berlijn.
George H.W. Bush 1989 - 1993	Saddam Houssein valt Koeweit binnen.. Eerste Golf oorlog. Sadam wordt verslagen , maar houdt zijn macht. Mislukte aanslag op George Bush, met Sadam Hoessein als aanstichter. 1992 Eerste Al-Quaida aanval op drie hotels in Yemen 1993 onbevestigde Al Quaida aanval op een helicopter in Somalië Aanslag op het World Trade Center
Bill Clinton 1993 – 2001 Democraat	1991 Conferentie van Madrid over vrede in Israël 1993: akkoorden van Oslo, over vrede tuusen Israël en de palestijnen. Al Quaida aanslag in Saudi Arabie 1993: VS en UN vallen krijgsheer in Somalië aan. Dode VS soldaat wordt door de straten van Mogadishu gesleept. Terugtrekking van VS uit Somalia. 1996: Khobar Towers bombing  Augustus 1998: aanslagen in Nairobi, Kenia en Dar es Salaam, Tanzania, 200 doden en 5000 gewonden. 1999 en 2000 : verijdelde aanslagen van Al Quaida ,op Israëlische en Amerikaanse toeristen in Jordanie 2000: verijdelde aanslagen op vliegveld van Los Angeles en de USS “The Sullivans” 2000:Aanslag op de the USS Cole bombing. German Verijdelde aanslagen op een cathedraal in Straatsburg Luchtaanval op Irak, omdat Saddam Houssein de waarnemers uit het land heeft gestuurd.
	2000: mislukte vredesonderhandelingen tussen Barak (Israël)en Arafat.(Palestijnen)
George W. Bush, 2001 -	2001: aanslagen op Twin Towers,  Pentagon. en poging tot aanslag op het Witte Huis. 2002: Aanval op Afghanistan 2003: Aanval op Irak

Conclusies
De presidenten van de Replublikaanse partij hebben wel vaker terug geslagen, maar het aantal keren is zo gering, dat we niet van een significant verschil kunnen spreken. Zowel Democrats als Republicans hebben zich wel eens terug getrokken na een grote aanslag. Daarmee kan de theorie over de stimulerende werking van terugtrekken wel waar zijn.
De vredesaccoorden zijn vaker geïnitieerd door Democrats, maar ook weer vaker mislukt. Zeker is, dat het aantal aanslagen de laatste twee ambtsperiodes enorm is toegenomen, onafhankelijk wat voor president er regeert. waarschaijnlijk weten de terroristen niet eens een verschil te maken tussen de soorten amerikaanse regeringen.