Goofy's race op de Oosterschelde

Door Keesjemaduraatje
Ik weet ook niet wat dat met mij is, maar ik trek het Lijden van het Palestijnse Volk naar me toe. Dat vertel ik later. Eerst eens uit de doeken doen hoe sportief ik eigenlijk ben. Afgelopen zaterdag deed ik mee aan de Goofy's race op de Oosterschelde. Dat is een zware zeilwedsrijd, die alleen in de winter wordt gevaren en die geldt als één van de zwaarste winterzeilwedstrijden die je in Nederland kan varen. Er doen professionele zeilers aan mee, die zich op die manier voorbereiden op de zware oceaan-wedstrijden, maar ook hobby-zeilers met zeewaardige jachten, vinden deze race een uitdaging.
Er stond een wind met windkracht 6 op de Oosterschelde en we gingen eerst van de Zeelandbrug richting Stormvloedkering. Ik zat een hele tijd aan het roer en door de harde wind ging het schip behoorlijk schuin. Het water stroomde al over het dek en door de hoge golven sloeg er geregeld water over het schip. We zeilden met 5 tot 6 knopen verder. Ik werd er wel behoorlijk zeeziek van.



Naarmate we dichter bij de Nooordzee kwamen, werden de golven hoger. We haalden enkele schepen in en schoten flink op. Na het overstag gaan ging het eerst een hele tijd voor de wind richting Roompot. Bij boei 23 werd gedraaid en we gingen weer scherp aan de wind terug, richting Neeltje Jans. We dachten al een hele goede plaats in het klassement te veroveren, maar uiteindelijk viel dat toch tegen. De fokkeval schoot los en het fokkezeil donderde overboord. Ik kroop met de schipper naar voren om het fok te bergen. Daardoor verloren we minuten. We eindigden uiteindelijk in het midden van het klassement, maar we zegen ook op de lijst dat er veel schepen helemaal niet geëindigd waren. die hadden voor het einde van de race opgegeven. We konden dus toch wel trots zijn dat we de race uitgezeild hebben.

'S avonds zaten we met de bemanning en enkele bevriende zeilers in de kajuit en flink drinken natuurlijk. Dan moet ik erbij vertellen dat het allemaal Duitsers waren, omdat het schip van een bevriende Duitse advocaat is. Maar dat geheel terzijde. Het gesprek kwam op het thema Israël en toen bleek dat één van die zeezeilers een Duitse trotskist was, die in januari een reis naar Israël zou gaan maken om nou toch eens met eigen ogen te zien hoe het er in Rammalah en de overigen gebieden aan toe ging. Hij vond namelijk dat de Duitse Vredesbeweging zo antisemitichs geworden was en hij wilde dat onderzoeken. Twee collega-actievoerders die het helemaal niet met hem eens waren, en wél voor de Palestijnen streden, nodigden hem uit om eens in Ramallah met eigen ogen het Lijden van het Palestijnse Volk te komen bekijken.
Dus, ik was weer helemaal thuis en kon naar hartelust meepraten en heftig sticulerend mijn mening verkondigen. Tot ik merkte dat ik weer veel te fanatiek aan het worden was en toen zijn we gaan mosselen eten in Colijnsplaat en daarna nog meer drinken. Daardoor werd het een hele gezellige avond.