De Hamasvrienden kunnen er geen genoeg van krijgen. De slachtoffers van moordpartijen en genocides in het verleden, krijgen door de woordspelingen en vergelijkingen van deze terreurvrienden nog een trap na. Als het Israelische leger een moord op vijf leden van één familie in Itamar probeert op te lossen en daarbij mensen arresteert, spreekt de ex-journalist en haatdrager Maart Jan Hijmans vilein van een "pogrom" onder de Palestijnse bevolking. Ik hoef hopelijk niet uit te leggen dat door deze vergelijking de échte slachtoffers van pogroms nóg een keer vermoord worden. Bij een pogrom worden mensen vermoord omdat ze joods zijn. Bij massale arrestaties gaat het om het oplossen van moord. 
De laatste tijd wordt steeds vaker over de "Killing Fields of Gaza" gesproken. Deze uitdrukking verwijst naar de genocide door de Rode Kmer in Cambodja. Noam Chomsky en Ilan Pappe hebben deze uitdrukking in hun boek "Gaza in Crisis"geïntroduceerd en de uitdrukking Killing Fields is sindsdien eindeloos herhaald door de Hamasvrienden. In het voorwoord van Ilan Pape voor het boek van Vittorio Arrigoni "Stay Human" komt de uitdrukking ook voor.
De uitdrukking "Killing Fields" is om twee redenen cynisch te noemen. Veel Hamasvrienden hebben een extreem-linkse achtergrond en zijn tijdens het regie van de Rode Kmer helemaal niet zo kritisch geweest. Ze hebben op zijn minst boter op hun hoofd als het gaat om de Rode Kmer en de Killing Fields. Maar toch wordt de grootschalige moord op de stadsbevolking van Cambodja tegen Israel ingezet. Misschien wel met het argument dat de Sjoah nu eens niet gebruikt hoeft te worden, maar dat andere moordpartijen ook voldoen.
De Rode Kmer wilden in Cambodja een agrarisch staat met nieuwe "basis"-mensen oprichten. Alleen maar boeren en arbeiders dus. Alle mensen die niet aan dit agrarische ideaal voldeden, werden in kampen opgesloten en doelbewust vermoord. Door de oorlog in Gaza met de Killing Fields van Cambodja te vergelijken, krijgen de slachtoffers van de Killing Fields nog een trap na. In feite krijgt het Duitse begrip "Belediging van de slachtoffers" er een dimensie bij door de belediging ook op nieuwe genocides toe te passen. In Gaza worden namelijk wel burgerslachtoffers gemaakt en dat is al erg genoeg, maar de bombardementen tijdens de Gazaoorlog waren vooral op militaire doelen gericht. De burgerslachtoffers waren collateraal schade. Cynisch, erg, maar niet doelbewust. Dat is iets geheel anders dan de moordkampen van de Rode Kmer.
Saturday, April 30, 2011
De Killing Fields of Gaza
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Het heeft voor mij lang geduurd voordat ik Chomsky's essay's begreep. Uiteindelijk heeft het boek van Paul Berman (Terror and Liberalism) me geholpen.
Berman komt zelfs met een universele omschrijving van de neigingen van Chomsky. Hij beweert dat wij het vermogen moet hebben om verbaasd te zijn over de geschiedenis. Verbaasd over de populariteit en radicaliteit van bijvoorbeeld de nazies.
Verbaasd over de totalitaire neigingen van het communisme.
Volgens Berman weigeren velen van ons dat en zoekt men een logische verklaring voor deze culturen van dood en zelfmoord. Zo worden zelfmoord aanslagen op onschuldige vrouwen en kinderen, een uiting van de miserabele Palestijnse situatie. En Cambodja is de schuld van Amerikaanse bommen op de grens met Vietnam.
We moeten ons oefenen om geweld altijd te veroordelen ongeacht onze politieke voorkeur. Dat is is de enige manier waarop we totalitaire bewegingen voor eens en voor altijd kunnen weren. Berman's boek is een enorme schreeuw om het opnieuw oppakken van het anti-fascisme.
Een extra noot over Chomsky: hij produceert een hoop bewijs materiaal, daardoor schuift zijn redenatie nogal eens naar de achtergrond. Eigenlijk beschrijft hij alles als een strijd tussen twee krachten: hebzuchtigheid van bedrijven en de drang naar vrijheid van de gewone mensen.
Dat is natuurlijk onvoldoende om het gedrag van de nazi's en communisten te beschrijven.
Post a Comment