Zionistische solidariteit met kalfje 269

Feminisme, Veganisme en Palestinisme gaan slecht samen. Dat blijkt wel weer uit de geschiedenis van Kalfje 269. Mogen Israëlische vrouwen wel meedoen met de strijd voor het dier? Dat is sinds kort de vraag die in de beweging van de radicale dierbeschermers en veganisten wordt opgeworpen. Hoe is dat zo ontstaan?

Kalfje 269 is een stiertje op een Israëlische boerderij in Azor. Het dier wordt vet gemest en is bestemd voor de slacht. Met zijn witte vacht onderscheid hij zich sterk van de overige, zwart-wit gekleurde, soortgenoten op de boerderij. In het oor van het stiertje is het nummer 269 geprikt.

Veganisten in Israël zijn op zoek naar een gezamenlijke collectieve actie en kiezen het dier uit om voor te strijden. Mensen mogen helemaal geen vlees of dierlijke producten eten en kalfje 269 wordt uitgekozen om daar actie voor te voeren. De animal liberation beweging "269 life" is in oktober 2012 geboren.

De verjaardag van Gandhi, 2 oktober 2012 wordt uitgeroepen tot "Wereld Boerderijdieren Dag". Dieractivisten laten op die dag, op het Rabinplein, het nummer 269 in hun huid branden. Duizenden veganisten volgen hen in de maanden daarna. Sommige Israëli's zien het branden van een nummer in een huid als verwijzing naar de Holocaust en wijzen de actie daarom af.

Een wereldwijde beweging van '269 life' ontstaat, als veganisten in Leeds, London en Birmingham

ook het nummer 269 in hun lijf laten branden. Tot dan toe niks aan het handje. Een paar veganisten die mal doen. Lekker laten lopen. De moralistische draaimolen begin echter op hoge toeren rond te draaien, als enkele feministen de acties van '269 life' afkeuren.

Opvallend genoeg zijn het altijd vrouwen die tijdens een straattoneelstukje de rol van het vee spelen en gebrandmerkt moeten worden. De mannelijke dominantie werkt blijkbaar ook door in de beweging '269 life'. Er worden in de uitingen van de animal liberation groep 269 ook verwijzingen naar verkrachtingen gemaakt, die disrespectvol zijn naar de slachtoffers van verkrachting  toe. De exploitatie van slachtofferschap van het dier gaat ten koste van het slachtofferschap van de vrouw.

Als ik met toenemende verbazing het verhaal over de veganistische beweging 269 lees, denk ik bij mezelf: "Hoe zit het eigenlijk met het slachtofferschap van het Lijdende Palestijnse Volk?" We hebben het namelijk wel over een Israëlische beweging. Laten de Arabieren hun slachtofferschap zomaar afpakken door een wit kalfje?

Santiago Gomez, één van de dierenactivisten van het Rabinplein protest, is in de loop van de tijd zo doorgeschoven naar het statement 'dieren eerst', dat hij de strijd voor mensenrechten geheel heeft verlaten. Alleen dieren zijn nog belangrijk, Dat gaat zo ver, dat hij nu de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de blokkade van Gaza bewust steunt. Dat heeft echter een dierenrecht-reden.

Door het Israëlische optreden is de vis-industrie in Gaza helemaal kapot gemaakt en dat vindt hij goed. Bovendien worden er nauwelijks nog koeien naar de Arabische bevolking van Judea en Samaria getransporteerd en dat vindt hij ook goed. De dieren-eerst-beweging is dus een vrouwvijandige anti-mensen-beweging geworden. Andere idealen tellen niet meer. En dat allemaal in Israël.