De strijd om water in Nabih Saleh

De nichtjes Manal en Narriman Tamimi maakten onlangs een lezingentour door Nederland en vertelden iedereen die het wilde horen dat de burgerbevolking van Nabi Saleh op de Westelijke Jordaanoever zwaar te lijden heeft onder de voortdurende bezoeken van Israëlische soldaten  en dat de naburige Joodse nederzetting Halamish hun waterbron heeft afgepakt. Elke vrijdag lopen de burgers van Nabi Saleh in gezelschap van Westerse activisten en Israëlische demonstranten richting Joods dorp en worden met traangasgranaten uit elkaar gejaagd. Tijdens de lezing van de dames Tamimi werd aan mij gevraagd wat ik van het gedrag van de Israelische soldaten vond en ik antwoordde dat het hele spektakel op mij nogal als ritueel overkomt, te vergelijken met de strijd tussen krakers en ME. Iedereen weet waar hij moet staan en wanneer hij wat moet zeggen of doen. Geen oplossing in zicht.

Intussen heb ik al eens met iemand van de geweldloze weerbaarheid gepraat om te kijken of we niet iets oplossends in de richting van Nabi Saleh kunnen doen. Als de waterbron nu het grootste probleem is, waarom dan niet eens kijken of beide dorpen er gebruik van kunnen maken. Wie weet bloeit er iets moois op. Naïef van mij natuurlijk.

Intussen heeft Haaretz reporter Amira Hass zich met de zaak bemoeid en levert ongewild munitie voor degene die zeggen dat de zogenaamd vreedzame protesten van de nichtjes Tamimi in feite een onderdeel van een groter plan om een nieuwe intifada te ontketenen zijn. Wat is namelijk het geval? De vrouwen van Nabi Saleh zijn onlangs ongehinderd gewoon naar de bron gelopen en hebben op de terugweg helemaal geen jerrycans met water meegenomen. Blijkbaar kan het dorp heel goed zonder water uit deze omstreden bron. Maar wat nog meer vragen opwerpt: Het leger heeft onlangs aangeboden de weg naar de waterput vrij te maken als de nichtjes Tamimi in ruil daarvoor stoppen met het wekelijkse protest. Het hele conflict is dus gemakkelijk op te lossen. Vanzelfsprekend hebben de dames Tamimi dit geweigerd, want het gaat ze helemaal niet om de waterput.

In het tijdschrift Palestine Monitor zegt Manal Tamimi:
"“We are demonstrating against settlements and nearly every Palestinian village has a settlement nearby. So this could become something big,” she said. “Like a third intifada.”
“We began our struggle when they took our spring,” she explained, pointing at the Halamish settlement on the nearby hill. “It’s a small spring, but with it they took the whole mountain.”
“That was the spark for our demonstrations. We had to do something because if we kept silent they would just take more land.”
In fact, eight months ago the Civil Administration—the occupying authority of the West Bank—was ready to offer the spring back to the village in exchange for an end to the demonstrations.
But Nabi Saleh refused."