De Islamisering van Duitsland

door Keesjemaduraatje
Deze week staat groot op de voorkant van het Duitse weekblad Der Spiegel: "Mekka Deutschland, Die stille Islamisierung". Het begrip islamisering heeft dus ook ons buurland bereikt. Als je dan gaat lezen wat er in het artikel staat, dan slaat de kou op je hart. In Duitsland is in steeds sterkere mate sprake van een "Parallelgesellschaft". Moslims zijn in bepaalde wijken van de grote steden in zo grote getale aanwezig, dat ze de regels kunnen gaan veranderen. Meisjes hoeven dan niet meer naar schoolzwemmen en gymnastiek. Ouders proberen via de rechter door te drukken dat hun zoon niet meer samen met meisjes hoeft te sporten. Het voorlopige dieptepunt van deze ontwikkeling is, de rechter die met beroep op de Koran er begrip voor opbracht dat een vrouw door haar man geslagen werd. "Dat is die mensen hun cultuur".
Er staat ook een stukje in van Henryk M. Broder. Zijn boek "Hurra wir kapitulieren", over de capitulatie door Europa voor de islam, wordt binnenkort in Nederland uitgebracht.

Er zijn drie fronten te zien in de islamisering van Duitsland: Religieuze vrijheid, Onderwijs en Vrouwenemancipatie. Op alle drie fronten zien we dat de islam geen meerderheid hoeft te hebben om toch een grote verandering teweeg te brengen. Bij de bouw van moskeeën worden procedures tot aan het hoge gerechtshof niet geschuwd, om vergunningen te krijgen, tot en met het vijf maal per dag oproepen tot gebed. De hoofddoekkwestie is een onderwerp dat regelmatig terugkomt. In het onderwijs treden steeds meer veranderingen op. In de Turkse wijken in Berlijn is lesgeven al bijna niet meer mogelijk en is geweld aan de orde van de dag. De feministen hebben als eerste gekapituleert en hebben hun jarenlange strijd voor gelijke rechten opgegeven. Alleen Alice Schwarzer (de Duitse Cisca Dresselhuis) houdt stand en waarschuwt voor een uithollingen van de rechtstaat, als we mishandeling, gedwongen huwelijken en eerwraak normaal gaan vinden.
Door deze toestand heeft Ayaan Hirsi Ali wel een enorm hoge bekendheid en status gekregen. Ayaan wordt in Duitsland meer gewaardeerd dan in Nederland.

Deze terreur van religieuze fanatici begon voor Duitsland in 1987. Rudi Carrell maakte een filmpje over de verjaardag van Ayatollah Khomeini, waarin vrouwen bh's en slipjes naar hem toegooiden. Er werd zodanig gedreigd met geweld en gedemonstreerd tegen de Duitse ambassade in Teheran, dat er snel excuses gemaakt werden. Rudi heeft nooit meer een grap over de islam gemaakt. Toen in 1989 de doodsfatwah over Salman Rushdie werd uitgesproken waren er in Duitsland al mensen (Günther Grass) die vonden dat hij het aan zichzelf te danken had. Daarna is er alleen maar toegegeven. Op dit moment kan er geen voor de islamieten discutabel kunstwerk meer gepubliceerd, geplaatst of opgevoerd worden, zonder dat er eerst overlegd wordt met de "Zentralrat der Muslime".

Toch ben ik ervan overtuigd dat er in Duitsland, met name in het burgerlijk conservatieve kamp,  nog genoeg democratisch potentieel aanwezig is, om deze bedreiging het hoofd te kunnen bieden. Nog wel, want als de Duitsers niet snel meer kinderen krijgen zullen ze alleen al getalsmatig het steeds moeilijker krijgen.