Ga nu heen in vrede

door Keesjemaduraatje
Gerard Reve heeft al eens geschreven, dat sommige gebeurtenissen, die in de werkelijkheid plaats vinden, te krankzinnig zijn om op te schrijven, omdat niemand het gelooft. Pas als er fictie van gemaakt is wordt er een logische oorzaak- en verbandrelatie in een verhaal gelegd, die het verhaal begrijpelijk maken voor een groter publiek. Gelukkig hebben wij dat probleem op een weblog niet, dus ik kan gewoon vertellen zoals het was. Jullie kunnen in de commentaren mij weer een rechtse bal noemen of anderszins mij voor gek verklaren. Denk dan altijd: "Hij wordt ook maar gestuurd".

Mijn oom stierf op 78 jarige leeftijd en werd afgelopen zaterdag in Heemstede begraven. Aangezien mijn Duitse schoonouders op bezoek waren en we toch van plan waren de Keukenhof te bezichtigen, maakten we er een dagje uit van. Eerst bezochten wij Den Haag en keken naar het paleis van de Koningin, daarna liepen we naar de Tweede Kamer. Ergens daar op die route staat Koningin Wilhelmina (Eenzaam, maar niet alleen). De tranen schoten mij in de ogen bij het zien van de moedige vorstin, die vanuit ballingschap, via de radio zo standvastig de bewoners van Nederland heeft toegesproken. De stemming voor de dag was gezet.
Ik zette mijn schoonouders en vrouw af bij de Keukenhof en reed door naar Heemstede. Precies om 14.00 uur kwam ik bij de rouwkapel aan. De rouwdienst begon net. Op de achtergrond klonk het lied: "Ga niet alleen door 't leven, die last is u te zwaar."  Het eerste gezang dat samen gezongen werd, was Gezang 392. Na de eerste regels: "Blijf mij nabij, wanneer het duister daalt. De nacht valt in, waarin geen licht meer straalt", werd het mij al zwaar te moede. Ik kon niet verder zingen. De dominee begon met zijn preek. Mijn oom is bioloog geweest en hield erg van de natuur. Stammende uit een tuindersgezin, heeft hij ook tot het einde van zijn leven een tuintje gehad, waarin hij groente verbouwde. Afgelopen dinsdag kwam hij uit de tuin, voelde zich niet lekker en zakte in zijn huiskamer neer. Dood.
De dominee wist zeker dat mijn oom in de hemel naar hartelust kon tuinieren en tot volle ontplooiing zou komen. Hoe weet hij dat? Staat er in de Heilige Schrift dat er in de hemel getuinierd moet worden? Is het Paradijs door God niet zo volmaakt afgeleverd, dat alles er perfect is? We weten het helemaal niet. Het zijn zeker woorden die als poging tot troost worden uitgesproken en die alleen maar verwarring wekken. Tenminste wel bij mij.

De rouwdienst was ten einde en we liepen achter de kist aan naar het graf. De homosexuele vriend van mijn neef kwam naast mij lopen. Hij vertelde dat hij en mijn neef weer bij elkaar waren. Toch had hij zijn hele leven al een enorme behoefte gevoeld om vader te worden. Nu op 51 jarige leeftijd was dat eindelijk op kunstmatige manier gelukt. Een 44-jarige vrouw was zwanger geworden van hem en nu hebben ze een vier maanden oude dochter. Vlak daarvoor waren ze getrouwd (Hij en zijn vriend dan). Nou dat is dan weer fijn om te weten, maar hij praatte zo hard over masturbatie en kunstmatige inseminatie, dat de Gereformeerde mensen voor ons al een beetje schichtig achterom gingen kijken. Ik kon er ook niets aan doen. Wie ben ik dat dit allemaal aan mij verteld wordt?
De kist werd op liggende stokken op het graf gezet. De rest van de ceremonie was zeer sober. Het Onze Vader werd gebeden en na een kort dankwoord van een andere aangetrouwde neef verlieten we  het graf. In Duitsland mag je er dan altijd nog zand of bloemen opgooien, maar dat was hier niet.

Mijn oom Simon liep achter mij aan en vroeg: "Als ik de pijp uit ga, kom je dan ook op mijn begravenis?" "Natuurlijk", verzekerde ik hem. Daarna stond ik nog een half uur te praten met twee nichtjes die beide in therapie waren geweest, maar verder een zeer montere en gezonde indruk maakten. Ik blijk op deze mooie lentedag een zeer aantrekkende werking op mensen van verschillende pluimage te hebben.

Jullie hebben het nu wel gelezen. Hier is helaas geen begin en geen einde aan te bekennen. De rest van de begravenis was nog heel gezellig. Ik zal jullie verdere details over mijn familie besparen. Tenslotte moet ik later ook nog iets te schijven hebben. Bijvoorbeeld in het befaamde boek "Bad Bentheim", dat nog geschreven moet worden en dat alle verdere nog te schrijven geschriften handelende over het Gereformeerde geloof overbodig zoude moeten maken.