Anja haar grote voeten

Door Keesjemaduraatje
Nu mijn vrouw twee weken in Duitsland bivakkeert en ik me van alles heb voorgenomen te doen, in en om het huis, loopt het toch weer anders dan verwacht. Op het werk heb ik opeens heel veel werk, vanwege een offerte voor een grote bezorgdienst. Een date met een meisje van school, vroeger dan, werd afgezegd. Ik heb hoofdpijn. Daar komt bij dat ik het boek "Kleine voeten, grote voeten" van Anja Meulenbelt, waar zoveel over te doen is, nu eens wilde lezen en bespreken op dit buitengewoon zeikerige en negatieve weblog. Zijn jullie er nog?

De Olympische Spelen worden geopend en dat is het juiste moment om het boek "Kleine Voeten, Grote Voeten" te bespreken. En ik heb nog maar 85 bladzijdes gelezen. Is dat fair om een boek te bespreken waarvan je nog maar zo weinig gelezen hebt? Er is al zo vaak een citaat uit dat boek op het internet gezet, dat ik het vermoeden krijg dat alle recensenten vóór mij, ook slechts een paar bladzijdes gelezen hebben. Je komt er niet doorheen. Het is van een dermate valsheid, leugenachtigheid en dom geneuzel, dat zelfs een extreem-links iemand met het hart echt op de goede plaats zou zeggen: "Nee, laat maar"

Voor de liefhebbers hieronder alvast een paar citaten:

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, citeer ik letterlijk wat Anja Meulenbelt in 1982 over voorzitter Mao, God zij zijn ziel genadig, schrijft:
Bladzijde 118
"Een mooi voorbeeld van de nogal feministische houding van sommige jonge communistische mannen was Mao zelf. Een van zijn vroegste geschriften gaat over zijn verontwaardiging over de veel voorkomende zelfmoord van vrouwen"

Eigenlijk had ik het boek al meteen weer weg kunnen leggen, maar ik had het per ongeluk op bladzijde 118 opgeslagen en las al meteen dat Anja eigenlijk van mening is dat Mao Tse Tung, de moordenaar van miljoenen mensen, een zachtaardige bijna feministische man is. Ik hoef hier hopelijk geen commentaar op te geven.

Bladzijde 16
"Shaukeiwan (Hongkong) is een van de wijken waar al lang geleden vluchtelingen uit de Volksrepubliek zich hebben gevestigd, gevlucht uit angst voor het communisme. Soms 'intellectuelen', beter geschoolde mensen die bang waren dat hun bestaan er met de nieuwe arbeidsindeling en inkomensverdeling op achteruit zou gaan, of die te weinig vrijheid kregen voor hun opvattingen, hun manier van leven"

Het venijn zit hem in de aanhalingstekens bij "intellectuelen" en in het in een hoek zetten van de critici. Eigenlijk willen ze gewoon rijker zijn dan de rest. Er staat niet heel expliciet dat ze het met de Chinese communisten eens is, maar uit de context blijkt dat ze de tegenstanders a-sociaal vindt.

Bladzijde 25
"Andere mensen zijn al zo gedesillusioneerd of cynisch dat ze, even emotioneel, alleen nog maar de fouten willen zien, en niet meer wat er wél bereikt is"

Daar constateer ik uit, dat Anja Meulenbelt wel op de hoogte was van de kritiek en dat ze ook wist dat de Culturele Revolutie is mislukt en dat de regering van China dat zelfs heeft toegegeven, maar dat ze de mensen in Nederland die dat opschrijven nog een trap nageeft en dat ze zelf denkt dat er veel bereikt is in het communistische China.

Bladzijde 65
Anja heeft zich op de mouw laten spelden, dat de verkeersagenten in China geen boetes uitdelen, maar het van hun overredingskracht moeten hebben. Miljoenen mensen verhongerd of uitgemoord. Honderduizenden in werkkampen of gevangenis. Maar Anja gelooft zoiets.

Bladzijde 26
"Er blijken net zoveel China's te zijn als er mensen zijn die erover schrijven. In sommige van die China's is het communistische ideaal ongeveer verwezenlijkt, andere China's zijn eigenlijk niet meer dan uitgebreide strafkampen voor miljoenen mensen"

Daar zie je dus aan dat Anja het zelf allemaal niet weet en denkt dat het er maar vanaf hangt hoe je het bekijkt. Terwijl de Bende van Vier in die tijd toch echt al ontmaskerd was en Anja beter had kunnen weten.

Op bladzijde 28 maakt Anja het nog bonter en geeft zelfs toe dat er door het beleid van Mao miljoenen doden zijn gevallen, maar ze zegt heel koel: "...(die mensen) vergeten  hoeveel slachtoffers de Industriele Revolutie een eeuw geleden hier heeft gemaakt"

Bladzijde 45
Anja is erg blij als ze een man de was ziet ophangen en constateert dat de "rolpatronen" in China al aan het veranderen zijn.

Bladzijde 46
"..toch komen steeds dezelfde emoties op als ik een een jongen achter een waterbuffel zie, of een meisje met een kind op haar rug in en draagband en een schoffel in haar hand; een vanzelfsprekende band met de natuur die wij kwijt zijn, en die we met moeite herstellen in onze vrije tijd"
...
"Ik bedenk me opeens dat het, sinds ik in de Volksrepubliek ben, niet meer stinkt, zoals in Hongkong"

Bladzijde 49
Ik zie nooit  de nauwelijks ingehouden agressie, de ontevreden trek om de mond, het werken met ellebogen, al die zaken die bij ons zoveel voorkomen"

Bladzijde 58
Communisme betekent volgens Anja dat iedereen te eten heeft.

Bladzijde 66
Volgens Anja is één van de voordelen van het communistische China dat ze nergens sexistisch aangestaard wordt.

Op bladzijde 84 wordt dan wel min of meer tussen de regels toegegeven dat de provincie Sichuan het meest te lijden heeft gehad onder de Culturele Revolutie en dat dat komt doordat "de nieuwe maatregelen te snel werden doorgevoerd" . Anja Meulenbelt heeft dus terwijl dit boek werd geschreven tusen 1980 en 1982 nog steeds het licht niet gezien en denkt dat als de "Maatregelen" iets langzamer zouden zijn doorgevoerd, dat dan alles in orde zou zijn geweest.

Dat was het dan voor vandaag. Lekker slapen en morgen gezond weer op om de arbeidsproductiviteit te verhogen en het plan, zoals vastgesteld op het 46ste partijcongres, in volle omvang en naar tevredenheid te realiseren.