De muur is weg en de globalisering wint

Door Keesjemaduraatje
wat veel mensen zich ook niet realiseren is, dat de muur er gewoon nog stond en dat allerlei obscure groepjes rond de kraakbeweging een heimelijke droom van de socialistische heilstaat in hun achterhoofd hadden. Trotskisten, SAPers, KEN-ML-ers, CPN-ers en PSP-ers probeerden allemaal een graantje mee te pikken van de jeugdige opstand.

Wijnnand deed daar nooit aan mee. Hij stelde op een vergadering van de Kraakgroep Indische Buurt ronduit: " We verkondigen hier geen blauwdruk van de maatschappij" Daarmee bedoelde hij dat de actie zelf het doel was en dat er wat hem betreft geen geidealiseerd beeld van een toekomstige maatschappij geschilderd moest worden.

In die tijd probeerde de PvdA en andere grote partijen nog contacten met de machthebbers in het Oostblok op te bouwen. Bij het ondersteunen van de stakende arbeiders op de Lenin werf in Gdansk stonden de krakers aanvankelijk alleen. Pas toen de actie succes ging hebben, kwamen ook allerlei hoogwaardigheids bekleders in actie.

De val van de muur in 1989 had vergaande gevolgen voor alle socialistisch idealen, die tot dat moment nog onder jonge studenten en actievoerders leefden. Het socialisme was eigenlijk dood. De arbeider op zich was al bijna uit het straatbeeld verdwenen. De aandacht ging daarna veel meer uit naar dierenleed, veganisme en milieu. De anti-globaliseringsbeweging is echter bij gebrek aan een ideologie nauwelijks van de grond gekomen.

De huidige tijd is zakelijker, rijker en verdraagzamer dan de gepolariseerde jaren tachtig. Achteraf terugkijkend is het gemakkelijk om een oordeel te vellen over die jaren, maar het is aan de betrokkenen zelf om er ook innnerlijk afstand van te nemen en tegen zichzelf te zeggen:

" Wat hebben we het nu toch goed"